حرکت براونی (به انگلیسی: Brownian motion) در فیزیک به نوعی از حرکت تصادفی ذرات غوطه ور در سیال (مایع یا گاز) بر اثر بخورد این ذرات با اتم ها یا مولکول های سیال گفته می شود. در سال ۱۸۲۷ رابرت براون گیاه شناس هنگامی که توسط میکروسکوپ به گرده های گیاه معلق در آب نگاه می کرد، متوجه حرکت ذرات در آب شد، ولی نتوانست توجیهی برای آن پیدا کند. اتم و مولکول بسیار پیشتر از آن شناخته شده بودند، اما این آلبرت اینشتین بود که چند دهه بعد در مقاله ای که در ۱۹۰۵ منتشر کرد توضیح داد که حرکتی که براون مشاهده کرده در نتیجه برخورد مولکول های آب با گرده بوده است. جهت نیروی حاصل از برخورد مولکول ها مرتباً تغییر می کند و ذره در زمان های مختلف ممکن است از یک سمت بیشتر مورد اصابت قرار گیرد تا از سمت دیگر که این هر دو موجب جرکت اتفاقی ذرات می شود. این پدیده به افتخار رابرت براون حرکت براونی نامگذاری شده است.
حرکت براونی عبارت است از حرکت تصادفی و پیوسته ی ذرات میکروسکوپی معلق در یک مایع یا گاز . ذرات به گونه ای حرکت می کنند که گویی از جانب مایع بر آنها ضربه وارد می آید. در حقیقت، این همان چیزی است که در عمل رخ می دهد . مو لکولهای سیال دائماًٌ به اطراف حرکت می کنند و به ذرات ضربه می زنند و آنها را حرکت می دهند . هر چه مایع داغ تر باشد ، ذرات با سرعت بیشتری ارتعاش می کنند ، زیرا سرعت حرکت مولکولها نیز بیشتر است . حرکت در تمام جهت ها انجام می گیرد و به همین دلیل است که ذرات یک ماده بطور یکسان درون مایع پخش می شوند . نحوه ی پخش غبار ، دود و بوها در هوا نیز به همین طریق است . حرکت براونی به وسیله ی رابرت براون کشف شد که یک گیاه شناس و فیزیک دان اسکاتلندی بود . او این کشف را در سال 1827 و هنگام مطالعه بر روی حرکت دانه های گرده در آب انجام داد . حرکت براونی نشان و گواه مثبتی بود که از وجود اتمها و مولکولها حکایت داشت .
خداحافظ
